1. Movie-night

Wat als een rustig avondje filmkijken zou lijken, bleek een beetje anders uit te draaien…

“Mama, wil je met ons een film kijken. We gaan er eentje kiezen op Netflix…”

Mijn kinderen willen de nieuwe TV dadelijk testen en uiteraard hoort daar een gezellige verlichting bij, een dekentje om knus onder te kruipen en een kom chips om het cinema-gevoel te vervolledigen.

Het kiezen van de film heeft heel wat voeten in de aarde, en als de keuze op Skater-Girl valt, loopt mijn jongste zoon pardoes weg. Met wat overtuigingskracht komt hij terug in de zetel, zijn ogen kijken me vragend aan: Waarover gaat die film eigenlijk? Ik leg geduldig uit dat de film zich in India afspeelt en dat het thema skaten centraal staat. Hij trekt een grimas: Pfff, weeral India en skaten interesseert mij niet…

Ik overtuig hem om 5 minuten naar de film te kijken en als het dan toch nog tegensteekt, dat hij dan iets anders mag doen. Hij kijkt naar de beelden en stelt een hoop vragen:

Waarvan komt de hoofdrolspeelster? Hoe komt het dat die dame ‘Indisch spreekt’? Waarom zijn de huisjes in India zo klein?

Ik word als het ware naar mijn geboorteland gekatapulteerd. Mijn hart klopt 10 keer sneller en ik vertel met trots, maar ook met een tikkeltje ongenoegen (omdat ik sommige kenmerken van de cultuur niet helemaal kan aanvaarden door mijn Belgische bril) dat de huisjes in de dorpen klein zijn, dat de status van de vrouw nog altijd moeilijk is en dat de hoofdrolspeelster uit Londen komt.

Hij kijkt verder (om mij een plezier te doen?). De vijf minuten vliegen om en hij maakt geen aanstalten om te vertrekken, integendeel, hij installeert zich tegen mijn schouder.

Het grote scherm zuigt mij duizenden kilometers verder, ik waan mij in India, in een zonovergoten droge regio: Rajasthan. De mensen lopen rondom mij, ik voel me één met de omgeving: De markt, de kleuren, manier van wandelen, de typische kledij, de lage schoolbanken, de mooi opgestoken vlechten van de meisjes, de uniformen, … Ik wandel tussen de dorpelingen, heupwiegend, met mijn tikka tussen mijn zwart omlijnde ogen, en met klingende bangles rond mijn polsen.

Of toch niet? Ik kom met een ruk weer naar mijn zetel als mijn kinderen vragen om de chips door te geven…

Ik kijk verder:

Als Jessica en Prerna elkaar voorstellen, is er direct een click. Deze 2 dames zijn doorzetters, durven voor hun dromen te gaan en maken van een muis geen olifant. Zij streven simpelweg het geluk na. Maar ze doen dat beiden op hun eigen manier.

Als Jessica de reden van haar bezoek aan Khempur uitlegt, rollen de tranen over mijn wangen, onverklaarbaar… Mijn gevoel is intens, diep en mijn maag krimpt in elkaar. Mijn kinderen knuffelen me als ze zien dat ik het emotioneel even niet kan dragen. Ze stellen niet te veel vragen op dat moment, en dat is goed. Mijn gevoel en emoties mogen er zijn.

Maar ik probeer er wel even bij stil te staan: Mijn gedachten gaan gejaagd door mijn hoofd – De vader van Jessica was geadopteerd op zijn 7e, hij leefde verder in Groot-Brittannië en nu gaat zijn dochter naar zijn geboortedorp. – Zouden mijn kinderen dat ook ooit doen – Wat een prachtig gebaar van liefde is dat – … Zouden mijn kinderen van India houden als ze er voet aan wal zouden zetten – … Mijn gevoelens gaan alle richtingen uit en ik weet met mijn emoties geen blijf. Het nog steeds aanwezige verschil tussen de kasten doet het onrechtvaardigheidsgevoel weer opborrelen. Een mix van bewondering, ongenoegen, begrip en onbegrip… het is alsof ik in de een wasmachine door elkaar geschud wordt.

Zou iemand anders hetzelfde voelen? Is dit herkenbaar?

De verhaallijn is mooi, met linken naar de tradities van het land maar ook met een mooie boodschap van hoop. Ik put hieruit ook kracht en geloof, het geloof dat ik op een dag deze emoties een plekje kan geven, en dat mijn lichaam rust vindt, en een evenwicht kan vinden tussen mijn verleden en het heden.

Bzzzz, Bzzz, ik krijg een berichtje van Renate. Hey An Sheela, hoe gaat het? Ik kom terug van een restaurantje,… Ik spring op, neem mijn gsm en antwoord: Hoi Renate, ik heb net een film gezien over mijn geboorteland. Hoe ga jij ermee om als jouw geboorteland aan bod komt in een film?

An Sheela – 31/07/2021